Zespół klasztorny w Gościkowie-Paradyżu jest jednym z najcenniejszych zabytków sztuki sakralnej w zachodniej Polsce.
Założenie to przez wieki pełniło rolę ważnego ośrodka kultu religijnego oraz myśli teologicznej nawet poza granicami kraju. Działo się to za sprawą Jakuba z Paradyża – wybitnego teologa i filozofa związanego z klasztorem.

Rangę Paradyża podkreślają jego związki z wybitnymi osobistościami, mężami stanu, politykami itp. Funkcję opatów sprawowali tu m.in: Marek Łętowski – sekretarz Zygmunta III Wazy, wychowawca Władysława IV, Paweł Sapieha – sekretarz wielki litewski, Andrzej Załuski – biskup, wielki kanclerz koronny, mecenas, współtwórca biblioteki Załuskich.

Historycznie opactwo pełniło ważną rolę, gdyż położone było na styku ziem polskich i pozostających pod zwierzchnictwem Brandenburgii. Rzeka Paklica przepływająca przez ogród klasztorny stanowiła granicę państwa. Obszar zachodniej Wielkopolski sąsiadujący ze Śląskiem, Pomorzem i Brandenburgią podlegał stale wewnętrznym i zewnętrznym naciskom politycznym i gospodarczym uzależnionym od bieżącej sytuacji geopolitycznej regionu. Do XIV w. klasztor paradyski był ośrodkiem zamkniętym dla ludności pochodzenia polskiego. Zrzeszał obcokrajowców i ciążył ku Brandenburgii (gdzie znajdowała się część jego dóbr). Jako najdalej wysunięty na zachód przyczółek odradzonego po rozbiciu dzielnicowym królestwa, Paradyż stał się przedmiotem zainteresowania Władysława Łokietka, który w 1327 r. objął klasztor swoją opieką.